14 Mayıs Dünya Çiftçiler Günü anısına yazılmıştır…
EKİNİN ÖYKÜSÜ
Karar verdim arkadaşlar, öyküye
Başlangıcı yapıyorum, zahire
Sırasıyla yazacağım hikâye
Dilerim, beğeni verir sizlere
Bir yıl önce, tarla bırakılır, herk
Çifte başlamadan, çizilir, evlek
Hedef artık, tarlaya tohum ekmek
Zamanı gelince güzelce, biçmek
Örs, çekiç ile döverler tırpanı
Çok biçenler alır, öğner başını
Sapla donatırız harman gaşını
Yazın dövenle yaparız harmanı
Sapı, dirgonla saç, yabayla topla
Tığ makinesinde, olur ayırma
Gübürlüsü çec, temizi zahra
Zahralarıda, koyarsın ambara
Zahralardan alınır bir kaç gödük
Döverler dibekte, birazı kepek
Çok kısmı gendüme, yaparlar keşkek
Keşkek ise düğünlerde başyemek
Buğday kaynatılır, oluşur hedik
Hedikler çocuklar için çerezlik
Kurutulur, olur, el değirmenlik
Çekilerek, oda olur pilavlık
Zahrayı aldık, gittik değirmene
Un için yalvardık, Resim emmiye
Un oldu, sıra geldi götürmeye
Kül çöreği gördük, koştuk, yemeye
Hamur yoğurduk, bıraktık uğrayı
Zıvallara böldük, açtık yufkayı
Bir kısmıyla yaptık içi yağlıyı
Unutmam, afiyet olsun demeyi
Yedik içi yağlı, indi mideye
Mide, bağırsaktan geçti hücreye
Hücrede yandı, döndü enerjiye
Enerji gerekli, yaşam sürmeye
İşte arkadaşlar ekin öyküsü.
Detaylı yazacam daha doğrusu.
Girerseniz yesilyurt.org sitesi.
Bulursunuz güzel yazı köşesi.
Kadir Aksu’yum özümü korurum.
Köyde yaşadım, çiftçi çocuğuyum.
Çiftçileri saygıyla anıyorum
Güzel duygularla hep, yaşıyorum.
14 Mayıs 2020
Yazar
İlk Yorumu Siz Yapın